Morraget

ถ้า Message นึงของ "Miss Saigon" คือ " No One Wins The War" ก็น่าจะสรุปผลของสงครามที่มีต่อทุกคนได้ ด้วย info Graphic นี้ล่ะมั้ง

ยอดมกุฎของนาฏศิลป์ไทยคงปฏิเสธไม่ได้ว่าคือโขน และสุดยอดของโขน คงปฏิเสธไม่ได้ว่าเป็น “โขนพระราชทาน” ปีพุทธศักราช ๒๕๕๕ นี้ เปิดแสดงเรื่อง “จองถนน” เบิกโรง บทโขน “จองถนน” นี้เป็นพระราชนิพนธ์ในพระยาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช ซึ่งเมื่อมีการเปิดแสดงในยุคนี้ ก็มีปรับบทต่างๆ ให้สอดคล้องกับสถานการณ์ปัจจุบันด้วย เรื่องย่อ อ่านเอาที่นี่นะครับ (เว็บไซท์อย่างเป็นทางการของจองถนน) http://www.sub.khonperformance.com/?page_id=19 มุมมองของข้าพเจ้า ผมเป็นบุคคลหนึ่งที่รักและพร้อมจะเชิดชูวัฒนธรรมไทยอยู่เป็นทุนอยู่แล้ว เพราะรู้ว่ามัน “ไม่ใช่ของถูก”  ดังนั้นมุมมองของข้าพเจ้าต่อ “จองถนน” จึงเป็นไปเชิงบวกอย่างมาก ( ออกตัวไว้ก่อน)             โขนชุด จองถนน โดยเนื้อเรื่อง นอกจากจะมีความสนุกอยู่เป็นพื้น ยังเข้าใจง่ายไม่ซับซ้อน คนที่ไม่เข้าใจรามเกียรติ์ หรือไม่รู้จักจองถนน ก็สามารถเข้าใจและสนุกไปกับการแสดงได้ นอกจากที่จะสนุกแล้ว ยังมีอรรถรสครบ (มาก) เพราะทั้ง ชบขัน รักใคร่ ต่อสู้ สั่งสอน วางแผน ตื่นเต้น รบทัพ เร้าใจ... บวกกับความสามารถของนักแสดงทั้งหลาย ทำให้บรรยากาศ

GRAMMY WONDERLAND มันส์หยด หมดตึก จริงๆ นะฮ๊าฟ เป็นบริษัทธุรกิจบันเทิงจริงๆ สำหรับ GMM GRAMMY และในโอกาส 30ปีของค่ายอโศก ก็ถือโอกาสจัดงานทั้งที และเล็กๆ ไม่ ใหญ่ๆ ชอบ เลยปิดชาเลนเจอร์ฮอลล์ 1-2 ซะเลย... ใหญ่มะ......  เดินเข้าฮอลล์ The History  ทางเข้างานต้อนรับทุกคนด้วย Back Drop ที่รวบรวมปกอัลบั้มเพลงของ GMM ตั้งแต่ในอดีตและปัจจุบัน ซึ่งแม้จะเป็น Back Drop ขนาดใหญ่ แต่ด้วยฮอลล์ที่ใหญ่ เลยทำให้ดูเล็กไปทันที เมื่อรวมกับเป็นสิ่งที่ไม่มีกิมมิค หรือเทคนิคะไรด้วยแล้ว เลยรู้สึกเฉยๆ นะจ๊ะ...  เข้างานละ เมื่อเข้างานในจะพบเจอดังนี้นะจ๊ะ.....​(เล่าตามทัศนคติ และประสบการณ์ที่ได้เจอ) 1.The Unscene Grammy โม้ว่าเป็นพาวิลเลี่ยนระดับโลกจาก Index ที่จะให้เราเห็นภาพแห่งความประทับใจของแกรมมี่ที่ไม่เคยพบเคยเห็นที่ไหนมาก่อน...เราก็ตื่นเต้น... ต่อคิวเข้าไปดู..... เลยต่อคิวเข้าไป..... แต่สิ่งที่ได้พบนั้น ออกแนวเซ็ง คือ ไม่มีอะไรใหม่... ทั้ง Content และ เทคนิค และที่สำคัญ....​ไอเดียของพาวิลเลี่ยน ล่องลอยมาก   ในพาวิลเลี่ยนแบ่งออกเป็น 2 ห้อง….​ห้องแรก.... เข้าไป และให้เรานั่

           นักจิตวิทยาเคยพูดเอาไว้ว่า หากเราเผชิญตัวเลือก ที่ต้องตัดสินระหว่างของ 2 สิ่ง ที่ดีเท่ากันทั้งคู่ (เช่น เลือกคณะเรียนต่อ เลือกที่ทำงาน กระทั่งเลือกแฟน) คิดหาเหตุผลอย่างไรก็กินกันไม่ลง... เมื่อถึงจุดนั้น เท่ากับเราให้สมองไตร่ตรองมาสุดทางแล้ว...ขอจงหยุดใช้สมอง...เพราะมันไม่ได้ผล....แต่ให้หันมาใช้ “ใจ” ในการตัดสิน....ลองดูว่าเราชอบอันไหนมากกว่ากัน เราอยู่กันอันไหนแล้ว สบายใจ มีความสุข ก็ให้ซื่อสัตย์กับใจ แล้วเลือกสิ่งนั้น...... “รักจับใจ” กำลังสื่อสารประเด็นนี้กับผู้ชมว่า บางทีสัญชาตญาณมนุษย์เบื้องต้นที่สุด เช่น ความรู้สึกด้านจิตใจ กลับถูกละเลยและบดบังด้วยตรรกะ เหตุผล หรือการเชื่อสิ่งที่เราเห็น ได้ยิน สัมผัส จนเกิดอคติ ก่อนที่จะได้รู้ความเป็นจริงที่จริงแท้....             ผมมีโอกาสได้ดู “รัก จับ ใจ” เดอะ โรแมนติก มิวสิคัลเรื่องนี้ 2 ครั้ง ซึ่งยอมรับว่า ครั้งแรกที่ผมดู ผมใช้ “สมอง” ในการชม... ซึ่งเมื่อดูจบ ผมผิดหวังกับมิวสิคัลเรื่องนี้มาก..​.​(ถึงขั้นบอกต่อทุกคนว่า อย่าไปดูเลย)  การดูครั้งแรกของผม ผมจับประเด็นการสื่อสารที่อยากให้ผู้ชม “ใช้ใจจับ” ในการชม และเมื่อเวลาผ่าน