Morraget

Disney's กับการเดินทางที่ชัก​ "หลงๆ" ผมเป็นคนหนึ่งที่ติดตามงานการ์ตูนของ Disney's มาโดยตลอด และเห็นความเปลี่ยนแปลงมาอย่างต่อเนื่อง นับตั้งแต่ ยุคลายเส้น 2D เช่น เจ้าหญิงนิทรา, สโนไวท์,   Beauty and  The Beast, The Little Mermaid จนยุคหลังๆ ก็เพิ่มเจ้าหญิง ที่นอกเหนือจาก โซนยุโรปมากขึ้น แต่ยังคงเป็น2D เช่น โพคาฮอนทัส, มู่หลาน, ทาซาน, Lion King ยุคต่อมาเป็นยุคแห่ง 3D Animation ท่ีไปจับมือร่วมกับ Pixar Studio เช่น Toy Story, Finding Nemo, ในยุคนี้เอง ที่ผมว่าเป็นยุคที่ Disney's มีความ "แกว่ง" อยู่ เพราะผลงานออกมาทั้ง 3D และ 2D เช่น lilo & stitch(ที่ไปฮาวาย และเป็นเรื่องมนุษย์นอกโลก, Princess & the frog (ที่เล่าเรื่องการสู้ชีวิตของหญิงสาวผิวสีไปเลย) เรียกว่า "งง" อยู่เหมือนกัน เพราะยุคท่านผ่านมา 3D ที่ออกมาก ก็เป็นอีกสไตล์หนึ่งไปเลย ส่วน 2D ก็พยายามจะฉีกไปไหนไม่รู้ เลยเป็นว่า "เสน่ห์" และ "ลายเซ็นต์" แบบ Disney's หายไป แล้ว"เสน่ห์" และ "ลายเซ็นต์" แบบ Disney's คืออะไร ผมว...

ก้าวสู่ ดินแดน “เลือดขัตติยา” ( Part นี้ผมเขียนเรื่องย่อ จากละครเวทีในมุมมองของผม หากใครอยากข้ามไปก็ได้เลยนะครับ) สปอยแหลกกกก  !!!!!              เรื่องราวของเลือดขัตติยา เกิดขึ้นใน 5 รัฐ (ที่บทประพันธ์ระบุว่าอยู่ในเอเชียกลาง) รัฐทั้ง 5 อยู่ระหว่างการจัดตั้ง “สมาพันธรัฐ” ( คล้ายๆ รวม AEC นั่นแหละ”) เรื่องราว Focus ที่ 2 รัฐยิ่งใหญ่ เสมือนเสือ “ 2 ตัว” ที่ทั้งเก่ง ทั้งแกร่ง ต่างก็แย่งกันเป็นจ่าฝูง แต่ทั้งสองเป็น 1 คนละอย่าง  “ยโสธร”  อาณาจักรที่อุดมสมบูรณ์ทางธรรมชาติ ปลูกอะไรก็ขึ้น มีการค้า ร่ำรวยจากเพาะปลูกเมื่อบ้านเมืองสงบสุข ผู้คนก็เลย “ศิวิไลซ์” มีวัฒนธรรม มีประเพณี มีความสุข ผิดกับ “เขมรัฐ” ดินแดนเก่าแก่ประกอบด้วยเขาสูง ป่าทึบ แต่แห้งแล้ง แล้วแค้น แต่กลับอุดมไปด้วยแร่เหล็กและโลหะ เมื่อบ้านเมืองกันดาร ชาวเขมรัฐจึงค่อนข้างแข็งกร้า ทะเยอทะยานเอาตัวรอด และมีความเป็นนักรบสูงเพราะต้องปากกัดตีนถีบอยู่ตลอดเวลา... ซึ่งโดยหลักๆ เนื้อราวจะเกิดขึ้นใน 2 รัฐนี้นั่นเอง    ...

ผมดู "เลือดขัตติยา เดอะมิวสิคัล" รอบ Preview 2 ​(14 พย 2556 ) ครับ ( และ Post นี้เคยลงใน Facebook & Twitter & IG ของ @morraget เรียบร้อยแล้ว) ไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกที่มีต่อ 'เลือดขัตติยา เดอะมิวสิคัล' อย่างไรดี ไม่ใช่แค่ดีมาก หรือวิเศษ, มันมากกว่านั้น   อันดับแรกคือ ไม่ได้รู้สึกกับละครรัชดาลัยแบบนี้มานานมากแล้ว /  ความรู้สึกที่ว่าคือ เหมือนการดูละครยุคแรกๆ ของทีมซีเนริโอ ที่มีความคิดสร้างสรรค์ มีความแปลกใหม่ มีของ มีความกล้า ซึ่งเลือดขัตติยา มีสิ่งเหล่านั้น มันสดมาก และเข้าถึงอารมณ์มากๆๆๆๆ/  ทำเราตื่นเต้น ทำเราลุ้น ทำเราอึ้ง ทำเราปวดใจตุบๆ ทำให้บางสิ่งบางอย่าง วนอยู่ในหัวเมื่อดูจบ /  การตีความบทประพันธ์ในอีกมุมมองหนึ่ง ซึ่งผมว่ามันดีมากๆ /  production ไปสุดจริงๆ จัดกันเต็มกำลังความสามารถ ( มีติดนิดหน่อย เรื่องผ้าลายพลีทพลีส แต่ก็ไม่ใช่ประเด็นใหญ่)/  (ภาพจาก siamsport) นักแสดงทุกคน ย้ำ ทุกคน... เล่นกันลึกมาก ดีมาก. ขนลุก /  แกงส้ม นายสอบผ่าน ได้A/  หนูนา ได้ เกียรตินิยม /  อาร์ มาสายร้ายน่ะรุ่งแน่นอน ...แนท เธ...

           นักจิตวิทยาเคยพูดเอาไว้ว่า หากเราเผชิญตัวเลือก ที่ต้องตัดสินระหว่างของ 2 สิ่ง ที่ดีเท่ากันทั้งคู่ (เช่น เลือกคณะเรียนต่อ เลือกที่ทำงาน กระทั่งเลือกแฟน) คิดหาเหตุผลอย่างไรก็กินกันไม่ลง... เมื่อถึงจุดนั้น เท่ากับเราให้สมองไตร่ตรองมาสุดทางแล้ว...ขอจงหยุดใช้สมอง...เพราะมันไม่ได้ผล....แต่ให้หันมาใช้ “ใจ” ในการตัดสิน....ลองดูว่าเราชอบอันไหนมากกว่ากัน เราอยู่กันอันไหนแล้ว สบายใจ มีความสุข ก็ให้ซื่อสัตย์กับใจ แล้วเลือกสิ่งนั้น...... “รักจับใจ” กำลังสื่อสารประเด็นนี้กับผู้ชมว่า บางทีสัญชาตญาณมนุษย์เบื้องต้นที่สุด เช่น ความรู้สึกด้านจิตใจ กลับถูกละเลยและบดบังด้วยตรรกะ เหตุผล หรือการเชื่อสิ่งที่เราเห็น ได้ยิน สัมผัส จนเกิดอคติ ก่อนที่จะได้รู้ความเป็นจริงที่จริงแท้....             ผมมีโอกาสได้ดู “รัก จับ ใจ” เดอะ โรแมนติก มิวสิคัลเรื่องนี้ 2 ครั้ง ซึ่งยอมรับว่า ครั้งแรกที่ผมดู ผมใช้ “สมอง” ในการชม... ซึ่งเมื่อดูจบ ผมผิดหวังกับมิวสิคัลเรื่องนี้มาก..​.​(ถึงขั้นบอกต่อทุกคนว่า อย่าไปดูเลย)  การ...